Uruguay!!

Hallo allemaal!

Ik ben ondertussen al zo´n anderhalve week op pad, en heb al veel gezien en gedaan! Ik vond het best spannend om zo in mijn eentje te gaan reizen, maar ik vind het nu eigenlijk best leuk! Lekker je eigen ding doen, leuke nieuwe mensen ontmoeten, of oude bekenden opzoeken. Is af en toe ook wel lekker om in je eentje op pad te gaan. Er zijn natuurlijk situaties geweest dat ik het liefst met iemand zou reizen. Beeld je maar in, op een busstation, dat je nog even naar de wc wilt, en dan moet je daar met je grote backpack door zo´n klein poortje en in een mini hokje met je tassen om even te kunnen plassen haha! Of als je hele mooie dingen ziet, en er niemand naast je staat om het mee te delen..Maar verder kan je wel je eigen plan trekken, je plannen wijzigen en gewoon kijken waar de reis je brengt.

12 november was het zo ver, ik zou Buenos Aires verlaten. Het was 3 maanden lang mijn thuis geweest en het was toch een raar gevoel daar in die taxi op weg naar de ferry die me naar Uruguay zou brengen. Een land dat nooit echt op het reisschema stond, meer een land waar ik snel door zou reizen om naar Brazilie te komen. Nu achteraf kan ik zeggen dat het een van mijn favoriete landen is! Had ik nooit gedacht haha! Ik nam de ferry naar Colonia. Een klein maar heel mooi plaatsje. Ik heb hier wat rondgelopen, en voor het eerst in tijden in mijn eentje in een restaurant gegeten. Was ook even wennen, maar helemaal zo erg nog niet :) Colonia is super mooi, vooral nu in de lente staan alle bomen in bloei, wat goed kleurt bij alle gekleurde huizen. Het is heel klein dus was al snel uitgekeken. Ik sliep in een dorm met 3 braziliaanse meisjes. Zij zouden de volgende dag ook naar Montevideo gaan, en hadden een plekje over in de auto en mocht met ze mee! Heel aardig van ze! We zijn die ochtend nog een rondje gelopen, lekker gegeten en toen in de auto op weg naar Montevideo.

Hier aangekomen, had ik er gelijk al geen goed gevoel bij. Ik was de steden eigenlijk zat. Had ik wel genoeg gezien in Buenos Aires. Ik ben die middag snel een rondje gelopen, en vond het helemaal niks. De mensen hadden allemaal een chagarijnig gezicht en waren niet echt vriendelijk. Ik wist de weg niet zo goed en voelde me een beetje verdwaald, dus was na 3 uur weer terug in het hostel. Die zat jammer genoeg in een niet zo´n goede buurt waar je ´s avonds niet echt in je eentje kon lopen. Dus om 8 uur moest je wel binnen zijn. Ik ben toen maar aan de praat geraakt met de receptionisten, die allemaal erg aardig waren. Na wat geklaag dat ik Uruguay helemaal niet leuk vond, wat ze een erge belediging vonden natuurlijk, kreeg ik tips waar ik dan heen zou kunnen gaan als ik de steden wilde ontvluchten.

Die woensdag had ik afgesproken in Montevideo met een Amerikaans meisje die ik in Buenos Aires had leren kennen. We zijn naar de haven geweest, en hebben daar wat gegeten. In een grote hal waren allemaal barbeque restaurantjes, met alle delen van de koe uitgestalt. Hier hebben we geluncht en zijn toen verder de stad in gegaan. Danielle woont al 2 jaar in Montevideo, en ook zij vind het niet echt een leuke stad. Wonen allemaal oude mensen, schildpadden noemt ze ze. Maar ze heeft haar best gedaan me de leukere delen van Montevideo te laten zien. En het was gezellig om een oude bekende terug te zien. Toen ik terug in het hostel was, was de wedstrijd Uruguay - Polen bezig. Ik had een Uruguay voetbalshirt gekocht, die ik meteen aan moest trekken voor geluk. Dus daar zat ik dan in mijn Suarez shirt, mate te drinken met de receptionisten als een echte Uruguayaanse.

15 november ging ik al vroeg op weg naar La Paloma. Een klein kustplaatsje wat me was aangeraden als ik de rust op wilde zoeken. Na 4 uur in de bus gezeten te hebben stapte ik als enige uit bij een busstation in the middle of nowhere. Ik ging op zoek naar het hostel, maar meer dan een naam had ik niet, dus ik begon maar te lopen. Het was zo uitgestorven daar op straat, en begon het natuurlijk net te regenen, dus er was niemand om de weg aan te vragen. Ik liep daar denken aan de receptionisten, die waarschijnlijk een grap met me hadden uitgehaald omdat ik zo liep te klagen over hoe stom Uruguay wel niet was haha! Uiteindelijk vond ik iemand om de weg aan te vragen, was ik er natuurlijk al voorbij gelopen. Het was een klein familie hostel recht aan het strand. Een beetje jammer van het weer maar ben toch een strandwandeling gaan maken en ben even in het dorpje gaan kijken, en in het enige restaurant dat open was gegeten.

De volgende ochtend was het al beter weer en heb ik nog een strandwandeling gemaakt met mijn nieuwe vriend, de hond van het hostel. Toen was het alweer tijd om te vertrekken. Ik zou naar Cabo Polonio gaan. Een klein vissersdorpje aan het strand, waar je niet met de auto kon komen en waar geen electriciteit was. Dat vond ik wel een uitdaging en wilde het wel voor een nachtje proberen. Dus ik op weg met de bus, die natuurlijk weer in the middle of nowhere aankwam. Daar moest ik met een truck verder. Om in het dorpje te komen moest je door een natuurpark, de duinen en het strand. Een erg mooie rit. De truck bracht je naar het centrum van het dorpje..een paar vissershutjes naast elkaar. Ik dacht echt, neeee waar ben ik nu weer terecht gekomen haha! Ik had geboekt in een hostel dat wordt gerunt door een vader en zoon. Ik was de enige in het hostel, lekker rustig dus, precies wat ik zocht. Na wat tips wat te doen ging ik op pad. Een wandeling langs de kust, waar een zeeleeuwen kolonie was. Heb ik niet echt goede ervaringen mee gehad in het verleden haha, maar wilde ze toch bekijken. Deze keer ging alles goed..totdat ik een foto van een paard notabene wilde maken en ik in de modder uitgleed en helemaal vies was! Maar dat weerhield me er niet van om gewoon verder te lopen richting een verlaten strand. Daarna ben ik de andere kant van de kust gaan bekijken. Daar waren duinen waar je kon sandboarden. Ik had de hoogste uitgekozen en ben daar op gaan zitten, heerlijk rustig, tijd voor jezelf om even goed te kunnen nadenken. Toen was het tijd voor de zonsondergang, die scheen aan de andere kant heel mooi te zijn, dus ben ik daar gaan kijken, en het was inderdaad prachtig om te zien! Toen was het ongeveer 20.30, en bijna al het licht was verdwenen. In sommige huisjes zag je al wat kaarsjes of haardvuur branden, en verder was het licht van de sterren en de vuurtoren het enige wat je had. Ik ging terug naar het hostel, en mocht daar mee eten. De visvangst van de dag ervoor, ze verontschuldigden zich dat het een beete oud was! Het was de verste vis die ik ooit heb gegeten denk ik haha! Het was allemaal erg gezellig. Wat later op de avond gingen we naar een lokale bar. Hier zaten we met kaarsjes Uruguayaanse wijn te drinken en sterren te kijken. Ik had wel 3 vallende sterren die avond gezien! Het was daar echt zo mooi en rustig, bijzonder om te zien dat mensen nog zonder electriciteit leven!

Na een korte nacht was het tijd voor mij om te vertrekken. Ik had zo graag willen blijven, maar ik zou naar Punta del Diablo gaan, in het noorden van Uruguay. Ik dacht ook bij mezelf, als ik vandaag niet wegga ga ik nooit meer weg haha! Dus ik weer op de truck naar het busstation, nog 2 bussen later was ik in Punta. Dit was vroeger ook een vissersdorpje, maar was nu uitgegroeid tot een wat grotere toeristische badplaats. Ik had een hostel uitgekozen recht aan het strand. Ik had vanuit mn kamer een mooi uitzicht over de zee! Ik ben een strandwandeling gaan maken, lekker uitwaaien op het strand en naar de zoveelste vuurtoren gelopen. ´s avonds leerde ik wat mensen kennen in het hostel, en zijn we wat gaan drinken in de bar van het hostel, dat wordt gerund door een Nederlander.

De volgende dag ben ik met een frans meisje lekker gaan zonnen op het strand. Natuurlijk waren we beide verbrand, op onmogelijke plekjes. Mijn oor was zo erg verbrand dat ik dacht dat hij eraf zou vallen haha! Maar die middag hadden we een paardrijtocht op de planning staan dus we moesten wel door. Rond half 6 werden we opgehaald, en samen met een Amerikaans stel begonnen we aan de 3u durende paardrijtocht. Mijn paard heette Diablo, en het was ook echt een duiveltje. Hij wilde helemaal niet naar me luisteren en deed wat ie zelf wilde haha! Op gegeven moment moest hij plassen, dus ging ie stil staan. De gids had het niet door en de groep ging verder. Toen diablo klaar was, wilde hij snel naar de groep terug en begon opeens vanuit het niets in galop. we waren in de duinen en gingen net een stuk naar beneden. Ik hing toen al een beetje scheef op het paard..en toen boem...ik lag eraf. Toen had de gids het pas door haha! Gelukkig had ik niks ernstigs en ging ik gewoon weer verder. Halverwege stopten we in een nationaal park en kwamen er 2 flessen wijn tevoorschijn. Die moesten op voordat we weer verder gingen haha! Na de wijn reden we weer terug naar het dorpje. Het was een erg geslaagde rit. Die avond wilde we ergens lekker vis gaan eten. Het probleem was dat het zondag was. Er was natuurlijk weer eens niks open. We vonden het enige restaurantje dat wel open was en gingen naar binnen. Daar zaten al 4 fransen een lekker stukje vlees met rijst te eten. Maar wij waren helaas te laat, het enige wat hij ons kon aanbieden was een beetje droge rijst. Omdat er geen andere optie was hebben wij heerlijk van onze rijst gesmuld! De fransen vertelden dat ze die volgende dag naar Cabo Polonio gingen..ik was zo jaloers! Ik wilde ook wel terug! Ze waren met de auto, en aardig dat ze waren, mocht ik met ze meerijden! Hier moest ik maar even een nachtje over slapen. Want het idee was om verder naar het noorden te gaan en Cabo Polonio lag een beetje uit de route.

Maandag ging ik dus weer op weg naar Cabo Polonio. De eigenaren waren verbaast me weer terug te zien, maar gelukkig was er een bedje voor me vrij die avond. Het was deze keer een hele andere ervaring, want het hostel zat vol! Zo zat ik daar twee dagen geleden in mijn eentje, waren er nu zoveel mensen, die al helemaal dronken waren toen ik aankwam, dat ik het eigenlijk niet zo leuk vond. Ik besloot dus maar een wandeling te gaan maken. Er was een jongen in het hostel,die zo verschrikkelijk dronken was dat hij het eigenlijk voor ons allemaal verpestte. De eigenaar is een 65 jarige man en zijn 30 jarige zoon. Het hostel is in hun huis, en die jongen was gewoon zo onbeleefd, zat alles onder te kotsen en wilde niet slapen. Het was dus een lange nacht. Ik zou eigenlijk die volgende dag weggaan..maar besloot nog een nacht te blijven. Ik heb heerlijk in de hangmat liggen zonnen, en daarna een wandeling van 11 kilometer gemaakt. Toen ik weer terug kwam, was het weer raak met die jongen, dus besloot de eigenaar hem uit het hostel te zetten omdat hij iedereen op zn zenuwen werktte. Daarna keerde de rust terug en was iedereen wat relaxter.

Woesdag was het tijd voor mijn lange reis naar Brazilie. Omdat ik terug naar Cabo was gegaan, zat ik nu meer naar het zuiden,en had ik geen tijd meer om in Porto Alegre te stoppen zoals gepland. Dus ging ik in een keer naar Florianopolis. Ik vertrok met de truck naar het busstation van Cabo. Vandaar nam ik een bus naar Valizas, nog een bus naar Castillos en nog een naar Chuy. De grensplaats van Uruguay en Brazilie. Ik was daar rond 18u aangekomen. Ik moest toen met een taxi naar de douane, die ver buiten de stad was om mijn exit stamp te halen. Toen weer naar de andere kant van de stad om mijn entree stempel te krijgen. Daarna naar het busstation, hopend dat er snel een bus zou gaan. Ik had helaas geen geluk, om 23u ging er pas een bus naar Porto Alegre. Ik moest dus nog een paar uur in een spookstadje zien door te komen! Ik heb ergens wat gegeten, en ben daar zo´n 2u blijven hangen. Omdat het een klein donker stadje was,wilde ik niet te laat over straat lopen, dus besloot ik maar bij het busstation te wachten. Helaas was die dicht en ging pas 22.30 open. Ik ben toen maar ergens op een bankje onder een lantaarnpaal een boekje gaan lezen, maar het was erg koud! Op hoop van zegen ging ik weer terug naar het station,die nog steeds dicht was, dus ben ik bij de ingang van een hotel gaan wachten. Toen was de bus er eindelijk, en toen zag ik opeens meerdere toeristen. Waar waren die de hele dag! De bus naar Porto Alegre duurde ongeveer 8 uur. Toen een uurtje wachten en op de volgende bus naar Floripa. Deze duurde ook zo´n 7,5 uur. Maar toen was ik er eindelijk!! Na die lange tocht! En toen stond Kika mij daar op te wachten!! Wat een heel leuk onthaal was na zo´n reis! Ik weet niet precies hoe lang ik hier blijf, ik denk tussen de 7 en 10 dagen.
Ik ben aan het proberen fotos op facebook te zetten. Maar omdat dit een eiland is, is het internet hier niet optimaal en het duurt uren1 Het verschijnt dan ook niet in het nieuwsoverzicht, maar je zult zelf tussen mijn albums moeten kijken.. maar de fotos zijn het waard haha! :)
Ik hoop dat alles goed gaat met iedereen! Over 24 dagen ben ik weer in het land!! Ik mis jullie, maar ik heb het hier ook naar mijn zin en ga de komende dagen nog flink van de zon genieten voordat ik weer naar de winterkou van Nederland moet haha!

Veel liefs! xxx Jessie